به نقل از «فارس»

چطور بی خیالی طی کنیم؟

تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۶۰۴۴۲

گروه سلامت خبرگزای فارس: بی خیالی طی کن! این جمله معروفی است که بین افراد مختلف هر روز تکرار می‌شود. عصر حاضر عصر تشویش و اضطراب بی پایان است؛ از ماندن در ترافیک روزانه تا دغدغه تامین معاش و قیمت‌های بالای کالاهای مختلف؛ از ایستادن در صف اتوبوس تا توقف بیش از انتظار قطار مترو در یک ایستگاه؛ این موارد بخشی از استرس‌های روزانه است که جملگی هر کدام روی اعصاب افراد رژه می روند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بی خیالی در روزگار ما شبیه به یک رویا شده است. اگر به کسی بگویید بی‌خیال باش، مثل این می‌ماند که از او بخواهید در یک لیوان آب شنا کند! همه ما آن‌ قدر غرق در زندگی و مشکلاتش هستیم که بی خیالی برایمان شبیه به یک مفهوم عجیب‌و غریب است. 

بی خیالی چیست؟

بی خیالی آن حسی است که سبب می‌شود فرد چیزی را که نمی‌تواند کنترل کند، رها کند. فرد بی‌خیال لزوما با تمام جزئیات کوچک روزانه اذیت نمی‌شود و این هنر را دارد که امور غیرقابل‌کنترل را رها کند و برای آن‌ها عصبانی نشده، استرس نگیرد و دچار غم نشود.

شاید کلمه بی‌خیال دارای نوعی بار منفی باشد. ممکن است شما با شنیدن این کلمه به یاد کسی بیفتید که هیچ چیز در زندگی برای او اهمیت ندارد و زندگی خود را با بی‌توجهی و بی خیالی نسبت به همه‌چیز می‌گذراند. اما بی خیالی را نباید به هیچ عنوان با بی‌توجهی اشتباه گرفت. مثلا فکر کنید شخصی هیچ توجهی به وزن خود نداشته باشد و مدام در حال اضافه وزن و به خطر انداختن سلامتی خود باشد.

این شخص بی خیال نیست، بلکه بی‌توجه است. شخص بی خیال اموری را که دخالتی در آنها ندارد رها می‌کند و همین نکته، کلید خوشبختی او می‌شود. 

بی خیالی در زندگی را چگونه تجربه کنیم؟

بی خیالی در زندگی آن هم در این دنیای مدرن، بیشتر شبیه به یک رویا می‌ماند تا واقعیت. در این زمانه احتمالا بیشترین حسی که تجربه می‌کنیم استرس، اضطراب و نگرانی است. اگر پای صحبت دوستان آشنایان خود بنشینیم احتمالا می‌شنوید که لذتی از زندگی خود نمی‌برند و مدام دچار نوعی نگرانی هستند.

۸ مورد از راه‌های بی خیالی

زندگی جزئیات ناراحت‌کننده‌ای دارد که ما نمی‌توانیم هیچ دخالتی در آنها داشته باشیم و کنترلشان از عهده ما خارج است؛ با این حال مدام روی مغز ما رژه می‌روند و ما را از چشیدن طعم لذت‌بخش زندگی باز می‌دارند. 

1. ریشه کمال گرایی را در خود بخشکانید

هیچ‌کس کامل نیست! این جمله‌ای است که بارها شنیده‌ایم اما باز هم افرادی وجود دارند که تا پای جان برای رسیدن به کمال در همه‌چیز تلاش می‌کنند و از آن‌ جایی که جمله ابتدای پاراگراف کاملا صحت دارد، در نهایت نمی‌توانند به کمال مطلوب برسند. همین امر سبب می‌شود هیچ‌گاه از خود راضی نباشند و خود را سرزنش کنند.

2. گاهی وقت خود را به بطالت بگذرانید!

 اگر فکر می‌کنید گاهی هیچ کاری نکردن باعث می‌شود آدم بیهوده و بی‌خاصیتی شوید؛ یا اگر هنگامی که هیچ کاری نمی‌کنید، مدام خود را سرزنش می‌کنید و عذاب وجدان می‌گیرید، بهتر است از این کار دست بردارید.

گاهی هیچ کاری نکردن و تنها برای خود بودن به شما کمک می‌کند تا آرامشی دریافت کنید که به بی خیالی شما کمک می‌کند. نگران بطالت نباشید. گاهی باید هیچ کاری نکنید تا در زمان‌هایی که کاری انجام می‌دهید، هم بهره‌وری بالاتری داشته باشید و هم احساس آرامش بیشتری کنید.

3. عوامل استرس‌زا را شناسایی کنید

استرس آفت بی خیالی است. پس یک دفترچه بردارید و هر چیزی را که حس می‌کنید سبب استرس در شما می‌شود، یادداشت کنید؛ سپس با استفاده از این دفترچه تا جایی که ممکن است عوامل استرس‌زا را از خود دور کنید. 

در عوض شناسایی کنید که چه عواملی سبب احساس شادی بی خیالی در شما می‌شوند؟ زمان بیشتری از وقت خود را به این عوامل اختصاص دهید و بی خیالی شیرینی را در زندگی خود تجربه کنید.

4. خشم خود را کنترل کنید تا رستگار شوید

گاهی موقعیت‌هایی پیش می‌آید که نشان دادن واکنش درست را برای همه ما سخت می‌کند. همه ما در زندگی خود در این موقعیت‌ها قرار می‌گیریم و خشم خود را طوری‌ خالی می‌کنیم که احتمالا آخر ماجرا همه چیز به ضررمان تمام می‌شود.

شاید کنترل خشم در لحظه سخت باشد، اما شما می‌توانید هنگام عصبانیت ۱۰ ثانیه سکوت کنید، نفس‌های عمیق بکشید و سپس واکنش نشان دهید.

این کار، هم به شما کمک می‌کند تا کنترل خودتان و اوضاع را به دست بگیرید و هم در درازمدت سبب ایجاد حس بی خیالی در شما می‌شود. 

یکی از ساده‌ترین و در عین حال موثرترین روش‌ها برای رها کردن اتفاقات ناگوار و بی خیالی، شکرگزاری است

 

5. تمرین کنید که شکست‌های خود را بپذیرید

احساس شکست در زندگی ناراحت‌کننده است. این را همه می‌دانند و تایید می‌کنند، اما مگر همین شکست‌ها نبود که باعث شد برادران رایت تلاش خود را بیشتر کنند و هواپیما را اختراع کنند.

اگر آنها از شکست‌های خود ناامید می‌شدند، قطعا در حال حاضر هواپیما اختراع شده بود؟ پس شکست‌هایتان را بپذیرید و با رها کردن اتفاقات گذشته و یک حس بیخیالی شیرین، منتظر موفقیت‌های آینده خود باشید.

6. شکرگزار باشید

یکی از ساده‌ترین و در عین حال موثرترین روش‌ها برای رها کردن اتفاقات ناگوار و بی خیالی، شکرگزاری است. نوشتن چیزهایی که برای آنها شکرگزار هستید و تبدیل این کار به یک عادت روزانه، باعث می‌شود زندگی را به خود و اطرافیانتان راحت‌تر بگیرید، بی خیال باشید و قدردان زندگی خود شوید. 

7. در لحظه زندگی کنید

در لحظه زندگی کردن بسیار سخت است. بیشتر ما یا در اتفاقات گذشته مانده‌ایم و حسرت آن را می‌خوریم. یا در اضطراب شدیدی برای آینده نامعلوم خود هستیم. هر ۲ اینها سبب می‌شود اکنون خود را از دست بدهیم و حس استرس و اضطراب زندگی ما را فرا بگیرد.

اما اگر می‌خواهیم به یک نوع بی خیالی از جنس آسودگی و آرامش برسیم، یکی از بهترین راهکارها، رها کردن گذشته و آینده و زندگی در اکنون است. 

بی خیالی در امور غیر قابل کنترل، به شما کمک می‌کند تا زندگی شادتر و سالم‌تری را تجربه کنید

 

 

 

اهمیت بی خیالی

شما بهتر از ما می‌دانید که فکر کردن به برخی از اتفاقات زندگی که از کنترل ما خارج هستند، تا چه اندازه وقت، انرژی و حس آرامش را از زندگی ما می‌گیرند. همه این عوامل سلامت جسم و روان ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ به‌طوری‌که با فکر و خیال بیش از حد به آن‌ها ممکن است حتی آینده خود را نابود کنیم.

پس اهمیت بی خیالی و رها کردن این اتفاقات اینجا بیشتر از هر زمان دیگری مشخص می‌شود. بی خیالی در امور غیر قابل کنترل، به شما کمک می‌کند تا زندگی شادتر و سالم‌تری را تجربه کنید.

برای بی خیالی طی کردن به این روشها نیز توجه کنید! 

لبخند زدن و خندیدن را تمرین کنید

مسائل را کمتر جدی بگیرید

تمرکز خود را از روی گذشته بردارید

با کسانی معاشرت کنید که باانگیزه و پرامید هستند

شادی‌های کوچک خود را جشن بگیرید

نادیده نگرفتن آسیب‌ها، عصبانیت و مشکلات، باعث می‌شود این دلخوری‌ها در رفتار و کلامتان هم نمود پیدا کند.

زمانی که نسبت به آسیب‌ها واکنشی نشان ندهید، پس از گذشت چند مدت، از اینکه دیگران نسبت به هر آسیب یا آزاری واکنش نشان می‌دهند متعجب خواهید شد و رفتارشان را غیر منطقی می‌بینید.

یادتان باشد که در این مواقع، اگر بخواهید جواب طرف مقابلتان را بدهید، با هر ضربه‌ای که به او می‌زنید، یک ضربه هم به خودتان می زنید.

ببخشید تا آرامش داشته باشید

بخشیدن دیگران به معنی فراموش کردن اشتباه آنها نیست؛ به این معنی است که با وجود اینکه می‌دانید در حق شما چه اشتباهاتی انجام داده‌اند، نسبت به آنها بی تفاوت هستید و دیگر نمی‌خواهید با فکر کردن به آنها، خودتان را آزار دهید.

اگر نتوانستیم بی خیال باشیم چه کار کنم؟

باید احساس خودتان را به درستی بشناسید. در خیلی از مواقع ما عصبانی نیستیم، بلکه دلخوریم و بالعکس.

اگر نتوانستید بعد از هر اتفاقی بی خیال باشید، هیچ اشکالی ندارد! باید بپذیرید که در حال حاضر، برای اینکار آماده نیستید و به گذشت زمان نیاز دارید.

می‌توانید با کسی که شما را ناراحت کرده، در زمان و مکان مناسبی صحبت کنید یا اگر آن شخص حرف شما را نمی‌فهمد و صحبت‌تان تاثیری بر روی او نگذاشت، با یک فرد آگاه یا مشاور در این باره صحبت کنید.اینکار حتی ممکن است به این کمک کند که او را ببخشید و خودتان را رها کنید.

قبول کردن اتفاقات هم بخشی از بی خیال بودن است. به خودتان بگویید این اتفاق افتاده، حالا چه باید بکنم؟ آیا می‌توانم بدون هیچ مشکلی بی خیال باشم یا برای بی خیال بودن باید کاری انجام دهم؟

پایان پیام/

 

منبع: فارس

کلیدواژه: آرامش روان شما کمک کردن اتفاقات بی خیالی بی خیالی زندگی خود رها کردن هیچ کاری شکست ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۶۰۴۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

وقتی «علی خاوری» ابراهیم هادی زمانه شد

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها-طیبه یوسفی مظاهر: مشتاقانه به دنبال نام ونشانی از او بودم که در میان جست‌وجو برای یافتن نشانی از خانواده از همان ابتدا جذب عشق بی انتهای یک خواهر به برادر مجاهدش شدم که با گذشت ۴ سال از پر کشیدنش گویی هنوز هم حضور بردار در زندگیش جریان دارد و حس غرور به داشتن برادری چون علی آقا در صدایش موج می‌زند و با بغض و اشک چشم می‌گوید من هر لحظه او را احساس می‌کنم و معجزات بسیاری از ایشان دیدم.

آری علی خاوری جانباز مدافع حرم که در سی سالگی عاشقانه به سوی معبود شتافت ابراهیم هادی نسل ماست که گفتن از همه ویژگی‌های او نه در یک خبر و گزارش ما و نه در یک کتاب هیچ‌گاه ممکن نبوده و نیست و ما تنها به قدر ماندن در تاریخ و در حد بضاعت خود ایشان را معرفی می‌کنیم.

می‌خواست گمنام بماند ولی تقدیر بر این بود که چراغ راه هدایت ما و نسل ما باشد و بدانیم شهدا دست یافتنی است و اگر در چهل سال پیش ابراهیم هادی وجود داشت امروز هم می‌شود ابراهیم هادی شد درست مثل علی خاوری.

محور تمام فعالیت‌هایش نماز بود حتی در سخت‌ترین شرایط نمازش را اول وقت می‌خواند و اگر در وسط جاده بود باید متوقف کرده و نماز ادا کند؛ درست مثل ابراهیم.

در بیمارستان هم که بستری می‌شد با وجود آنکه تحمل درد و رنج ناشی از جانبازی برایش بسیار سخت بود ولی وقت اذان که می‌شد سجاده سبزرنگش را در کنار پنجره گشوده نماز ادا کرده و در خلوت با خدای خود نجوا و به راز و نیاز می‌پرداخت.

سر شار از صفا و ادب و معنویت بود، متین و با وقار، همیشه به یاد خدا بود و از آن غافل نمی‌شد و جاذبه‌های معنوی او باعث جذب مردم و جوانان به دین و معنویت می‌شد؛ درست مثل ابراهیم.

ابهت خاصی داشت قد و بالایی بلند و محاسن زیبا و بلند و جاذبه چهره اش، مهربانی و چشم‌های گیرایش، و حتی محبت کردنش همه را جذب خود می‌کرد؛ جوان و خوشدل و خوش سیرت و خوش صورت، نورچشمی خانواده و اقوام بود، اصلاً وقتی درونت پاک باشد خدا چهره ات را گیرا می‌کند که این گیرایی، از نور ایمانی است که در ظاهرت نمایان می‌شود و می‌شوی یکی مثل ابراهیم.

شجاعت و یکرنگی از ویژگی‌های بارز او بود، بسیجی بود، هیئتی، مسجدی و هم ورزشکار، بدن محکم و تنومندی داشت و به واسطه مرام پهلوانی و قدرت جسمانی‌اش در ورزش سرآمد و قدرتمند بود درست مثل ابراهیم.

برای جذب جوانان به سوی خدا و دین و اهل بیت علیهم السلام از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کرد، الگوی خود را شهدا و بخصوص ابراهیم هادی قرار داد، حالا یک استاد و یک الگوی کامل پیدا کرده بود در مسیر ابراهیم قدم برداشت و شد یک ابراهیم دیگر.

عاشق ابراهیم هادی بود، ابراهیم را بهترین الگو برای تمام مردم می‌دانست بارها کتاب سالم بر ابراهیم را به دوستان هدیه می‌داد، داستان اذان شهید هادی را برای همه روایت می‌کرد، اذانی که باعث شده بود ده‌ها نفر به جبهه اسلام گرایش پیدا کنند، سعی می‌کرد خودش هم مسیر شهید ابراهیم هادی را طی کند.

برای تواضع و خاکی بودن، غیرت و مردانگی و پاکی وجودش شهید ابراهیم هادی را الگو قرار داده بود، می‌خواست مثل ابراهیم باشد و در مسیرش محکم و استوار...

علی مرد مبارزه در میدان‌های سخت نظامی، روشنگری، جهادی، فرهنگی و سیاسی بود و دوستانش لقب «مرد میدان» را برای او برگزیده بودند، همیشه کتاب دعایی همراهش بود که بر روی کتاب عکس رهبری و ابراهیم بود وقتی وارد سپاه شد، روی لباس فرم پاسداریش پیکسل شهید هادی را زده بود.

برای همگان از اخلاص و عشق ابراهیم هادی به خانم فاطمه زهرا (س) سخن می‌گفت، خودش هم ارادت خاص و ویژه‌ای به مادر سادات داشت، مراسم عقدش هم در روز ولادت خانم فاطمه زهرا (س) در مراز شهید گمنام بود آن هم مراسم امام زمانی پسند؛ تا آنکه با عشق زهرایی، با آغاز ایام فاطمیه در بیمارستان بستری و در شام ولادت خانم فاطمه زهرا (س) پس از تحمل درد و رنج ناشی از جانبازی عاشقانه به سوی معبود پر کشید.

برای کارهای جهادی پیش قدم بود و آن را توفیق و افتخاری برای خود می‌دانست، از ظواهر دنیوی فراری بود در کمک به سالمندان و رسیدگی به حال محرومین، نیازمندان و یتیمان و دستگیری جوانان فعال و حساسیت زیادی داشت و برای کمک هر انچه از دستش بر می‌آمد دریغ نمی‌کرد درست مثل ابراهیم.

در زندگی خود پیوسته به اسلام و قرآن و اهل بیت، نظام و کشور خدمت می‌کرد، دواطلبانه به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت و سه سال متوالی به عنوان مدافع حرم خالصانه در دفاع از حرم ال الله و تنها برای رضا خدا مجاهدت کرد تا آنکه در عملیات محرم در سوریه به دلیل جراحت و جانبازی و استنشاق مواد خاص شیمیایی و رادیو اکتیو به سرطان درگیر شد، خوشحال از این بود که تنها با خدا معامله کرده است؛ در روزهای آخر عمر با برکتش در بیمارستان با آنکه تحمل درد را نداشت شال تبرکی حرم حضرت زینب (س) را که بر گردن اندخته بود می‌بوسید و می‌گفت ما نوکریمون را برای اربابمان انجام دادیم و حتماً در لحظه‌های آخر عمر در کنار ارباب بی کفن سربلند بود و دلش از این شاد بود که بی بی زینب (س) را در کنار خود می‌دید؛ در روی تحت بیمارستان به یکباره از خواب بیدار و به حالت احترام نشست، به سمت قبله خیره شد و می‌خندید و هیجان زده به خواهر می‌گفت «خانم زینب (س) اومده بالای سرم «وساعتی بعد پرواز به سوی ابدیت.

اخلاص او در کارها، سبب می‌شد تا او فقط خدایش را مدنظر قرار دهد، و از آنجا که الگویش را شهید ابراهیم قرار داده بود به دنبال گمنامی بود وشاید برای همین بود که هیچوقت قدمی برای اثبات جانبازی و تشکیل پرونده برنداشت.

حالا زندگی نامه، سیره و منش و خاطرات علی آقا در کتابی با عنوان «مثل ابراهیم» به چاپ رسیده تا به عنوان الگویی مناسب به جامعه امروز معرفی شود.

رضا عنبری نماینده گروه شهید ابراهیم هادی در همدان و از نویسندگان کتاب «مثل ابراهیم» در گفتگو با خبرنگار مهر در مورد آخرین اثر خود اظهار کرد: نگارش کتاب مثل ابراهیم از سال ۱۴۰۰ آغاز و پس از گذشت بیش از یک سال کار بر روی کتاب، درست روز میلاد حضرت زهرا (س) کار کتاب به پایان رسید که طی روزهای آینده مراسم رونمایی از کتاب برگزار خواهد شد.

وی در خصوص هدف اصلی از نگارش کتاب با بیان اینکه وظیفه اصلی ما طبق فرمایش مقام معظم رهبری، معرفی شهدا به عنوان الگوی مناسب برای جامعه است، عنوان کرد: با توجه به اینکه علی آقا در هر زمینه‌ای که ما ورود کردیم، چه در حوزه اخلاقی، نظامی، معنویت، شجاعت، تحصیل، ورزش و… سرآمد بوده ما با این کتاب به دنبال این هستیم که یک الگوی درست به جامعه معرفی کنیم همان طور که امام خامنه ای عزیز فرمودند «هر شهیدی یک نماد است که این نمادها می‌شوند الگو برای جوانان ما؛ سعی کنید چهره‌ای شهدا را آن چنان که هست برای جوان‌های امروز روشن کنید، و این به آنجا منتهی بشود که جوانها بتوانند در بین این چهره‌هایی که معرّفی شده‌اند و نشان داده شده‌اند، برای خودشان الگو انتخاب کنند، به آنها دل ببندند و راه آنها را دنبال کنند»

نماینده گروه شهید ابراهیم هادی در همدان به نحوه آشنایی با علی خاوری اشاره و عنوان کرد: زمانی که مشغول به جمع آوری خاطرات کتاب مهمان شام زندگینامه و خاطرات شهید سید میلاد مصطفوی از شهدای مدافع حرم شهرستان بهار بودم، به یک اسم علی خاوری برخوردم و شماره علی آقا را گوشی ذخیره کردم تا سراغ او بروم و خاطرات سید میلاد را از زبان کسی که خودش ذوب در شخصیت سید میلاد بوده بشنوم، اما نمی دانم چرا این توفیق قسمت من نشد.

وی با بیان اینکه در جمع آوری کتاب خاطرات شهید مدافع حرم مجید صانعی نیز مجدد به اسم علی خاوری برخوردم، گفت: مجید همان شهیدی است که وقتی قرار بود علی خاوری برای آوردن مهمات از ساختمان خارج شود، پیش دستی می‌کند و کمی زودتر از علی بیرون می‌رود و به همین ترتیب، تقدیر شهادت برای مجید رقم می‌خورد و درست جلوی چشمان علی، با تیری که بر قلبش اصابت می‌کند به شهادت می‌رسد و لذا این بار نیز در جمع آوری خاطرات شهید تصمیم گرفتم به سراغ علی آقا بروم.

عنبری اضافه کرد: متأسفانه این بار نیز توفیق حاصل نشد و در بهمن ماه سال ۱۳۹۹ با شنیدن خبر تلخ پر کشیدن جانباز مدافع حرم علی خاوری بر اثر جراحات جنگی در دفاع از حرم، بسیار متأثر شدم و فهمیدم باز هم از همراهی با یک شهید زنده جا ماندم.

وی به بیان اینکه چند ماه بعد از عروج علی آقا، تصویر زیبایی از ایشان در فضای دیدم و بی درنگ آن را به اشترک گذاشتم، گفت: بعد از ساعتی خانواده علی آقا از من تشکر کرده و چند خاطره خوب از ایشان برایم نوشتند که خاطرات برایم بسیار جالب بود و لذا با معرفی خود درخواست کردم تا اطلاعات بیشتری از زندگی علی آقا برایم ارسال کنند که مورد استقبال خانواده ایشان قرار گرفت و خاطرات بسیاری از این مجاهد بزرگ برای من ارسال کردند و لذا جرقه جمع آوری اطلاعات و نگارش کتاب زندگی نامه ایشان در ذهن من زده شد.

نماینده گروه شهید ابراهیم هادی در همدان در بیان علت نامگذاری کتاب با عنوان «مثل ابراهیم» از عشق و ارادت ویژه این رزمنده مجاهد به شهید ابراهیم هادی و حرکت در مسیر این شهید سخن به میان آورد و توضیح داد: علی آقای خاوری در تمام زندگی خود شهید ابراهیم هادی را الگوی خود قرار داده بود و هر آنچه از ایشان شنیده بود را در زندگی اش پیاده کرده بود به طوری که سیر زندگی ایشان هم همچون ابراهیم بود.

وی با تاکید بر اینکه جانباز مدافع حرم علی خاوری یک ابراهیم برای نسل امروز بود، اظهار کرد: علی خاوری یک ابراهیم هادی دیگری در جامعه امروزی ما می‌شود و ما هدفمان این است که شهدا را دست یافتی جلوه دهیم و بگوییم اگر ابراهیم هادی در چهل سال پیش و در دهه شصت شهید شده ولی امروز هم می‌شود ابراهیم هادی شد که نمونه آن علی خاوری است.

عنبری با بیان اینکه علی آقا عاشق ابراهیم هادی بود و این شهید بزرگوار را بهترین الگو برای تمام مردم می‌دانست ابراز کرد: علی آقا کتاب سلام بر ابراهیم و تقریباً تمام آثار گروه شهید هادی را به دقت مطالعه کرده بود و همواره در تلاش بود تا آنچه را که می‌خواند در زندگی خود پیاده کند که اینچنین شد و رفته رفته درست مثل ابراهیم شد به طوری که وقتی سیر زندگی علی آقا را مطالعه می‌کنیم می‌بینیم که چقدر شبیه ابراهیم هادی بوده و لذا و بر همین اساس اسم کتاب زندگی نامه ایشان به عنوان «مثل ابراهیم» انتخاب شد.

نماینده گروه شهید ابراهیم هادی در همدان اضافه کرد: علی آقا بارها کتاب سلام بر ابراهیم را به دوستان هدیه می‌داد و افراد را تشویق به خواندن این کتاب می‌کرد.

وی با بیان اینکه برای نوشتن خاطرات علی آقا به سراغ، خانواده، دوستان و همرزمان شهید رفتم، اضافه کرد: ما در این کتاب، به دنبال خلق اثر ادبی نبوده و نیستم، فقط می‌خواستم علی خاوری را از زاویه دید و نگاه دیگران روایت کنم و به همین دلیل، سعی در اختصار را در نظر داشتم و به اختصار به سبک و سیره زندگی ایشان در برهه‌های مختلف پرداختیم.

نماینده گروه شهید ابراهیم هادی در همدان در تبیین بارزترین ویژگی‌های اخلاقی ایشان با تاکید بر اینکه این رزمنده مجاهد انسانی مخلص، شجاع، ولایتمدار و… بود، گفت: در سبک زندگی ایشان دغدغه‌ی هدایت جوانان، عشق شدید به شهدا و شهادت، ذوب بودن در اهل بیت و ولایت، احترام خاص به والدین، اهل گریه بودن، معصومیت و شوق به رفتن و رسیدن بسیار به چشم می‌خورد.

وی با عنوان اینکه علی خاوری در حوزه‌های جهادی بسیار فعال بود و بیش از ۱۰ سال در قالب اردوهای جهادی در روستای اطراف شهرستان رزن فعالیت داشت، گفت: ایشان در اردوهای جهادی در عرصه‌های عمرانی، فرهنگی و درمانی بسیار فعال و پویا بودند و در عین حالی که شخصیت بسیار معنوی و خاصی داشتند یک فعال و کنشگر سیاسی و مطالبه گر نیز بودند.

عنبری به بعد سیاسی شخصیت علی خاوری نیز اشاره و توضیح داد: ایشان فردی بسیار شجاع و نترس بودند و با صراحت و تمام قد در برابر مسئولین کم کار می‌ایستادند، در عرصه‌های سیاسی و راهپیمایی‌ها بسیار فعال و همواره در حال جهاد تبیین و روشنگری بودند و بخاطر روشنگری‌هایش در خصوص فتنه ۸۸ برخی از مسئولین دولت وقت در شهرستان از ایشان گلایه داشتند و او را تحت فشار قرار می‌دادند.

وی با تاکید بر اینکه نکته به نکته و خط به خط کتاب بسیار آموزنده است، به وصیت نامه علی خاوری اشاره و یادآور شد: علی آقا بسیار وصیت نامه عجیبی دارند که نشان دهنده شخصیت والای ایشان است که ابتدای این وصیت نامه به معرفت و علاقه‌ای که به اهل بیت الله السلام داشتند اشاره دارد و قسمت پایانی وصیت نامه که بسیار زیبا و خواندنی است نشان از ارادت خاص و ویژه ایشان به ولایت و به شخص امام خامنه ای است که می‌گوید ای کاش جان‌ها در بدن داشتم و در راه ولایت و امام خامنه ای فدا می‌کردیم و سلام مرا به امام خامنه ای برسانید و بگویید که آرزوی من دیدن چهره مبارک شما از نزدیک بود.

عباس خاوری پدر مجاهد فی سبیل الله علی خاوری در گفتگو با خبرنگار مهر در پاسخ به این سوال که چرا این مجاهد فی سبیل الله به دنبال جانبازی در سوریه در نبرد با تکفیری‌ها، اقدامی برای ثبت پرونده جانبازی اش نکرد، بیان کرد: از آن جایی که علی آقا الگوی خود را شهید ابراهیم هادی قرار داده بود و سبک و سیره زندگی خود را بر مبنای سبک زندگی این شهید معز قرار داده بود، همواره به دنبال گمنامی بود و هدفش تنها رضایت پروردگار و انجام تکلیف بود، و لذا هیچ گاه قدمی برای اثبات جانبازی و تشکیل پرونده برنداشت و تنها با خدا معامله کرد.

وی در همین خصوص با بیان خاطره‌ای عنوان کرد: در روزهای آخر عمر با برکتش که حال مساعدی نداشت با بغض به علی آقا گفتم کاش حداقل پیگیر پرونده جانبازی ات می‌شدی تا برای ارتقای درجه و دیگر امورات از آن استفاده می‌کردی ولی ایشان به شال روی دوشش که شال تبرکی حرم حضرت زینب بود اشاره کرد و پاسخ داد درجه من را خانم حضرت زینب و حضرت رقیه داده‌اند، مگر من برای ارتقای درجه رفته‌ام؟ ما برای اربابمان نوکری کرده‌ایم و همین جا بود که وصیت کرد این شال را با خودش دفن کنیم که ما هم به این وصیت ایشان عمل کردیم.

وی با بیان اینکه علی آقا همواره در راه رضای خدا قدم می‌برداشت و می‌خواست کارهایش برای خدا باشد، به ویژگی‌های اخلاقی و شخصیتی ایشان اشاره و تاکید کرد: علی از همان کودکی ویژگی‌های شخصیتی خاصی داشت، برای پدر و مادر احترام ویژه ای قائل بود و همواره دست و پای من و مادرش را می‌بوسید، در ادب و متانت بی‌نظیر و بخاطر مهربانی و اخلاق نیکویش جایگاه خاصی در بین اقوام داشت و همه به ایشان ارادت خاصی داشتند و در همه حال به او احترام می‌گذاشتند.

وی با بیان اینکه ارتباط من با علی آقا آنچنان نزدیک و صمیمی بود که کمتر کسی باور می‌کرد ما پدر و پسر باشیم، اضافه کرد: ایشان بسیار شجاع، متواضع، نترس و عاشق شهدا و اهل بیت (ع) بود، به نماز اول وقت و نماز شب بسیار اهمیت می‌داد، بر خواندن زیارت عاشورا مداومت داشت و همواره در کمک به فقرا و نیازمندان در تلاش بود.

وی با اشاره به ولایتمداری این جانباز مدافع حرم با بیان اینکه در وصیت نامه خود تاکید کرده بود که دوست ندارم در تشییع جنازه من کسی که ذره‌ای با ولایت و جمهوری اسلامی زاویه و مشکل دارد شرکت کند، خاطر نشان کرد: ایشان وصیت کرده که در تشییع جنازه ام پرچم آمریکا و اسرائیل را آتش بزنید تا همگان بدانند که من تابع ولایت فقیه و ضد آمریکا هستم که طبق وصیت ایشان در زمان تشییع پیکر پاکش ابتدا تابوت علی را از روی پرچم آمریکا و اسرائیل رد کردیم و بعد پرچم‌ها را به دست مادر علی آقا دادیم و ایشان با صلابت خاصی که داشتند، پرچم استکبار را در تشییع پیکر تنها پسرش آتش زدند.

محمدمهدی کوروش مقصود همرزم علی خاوری نیز در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به زمان آشنایی خود با ایشان عنوان کرد: برای اولین بار که سال ۹۴ به سوریه اعزام شدیم با ایشان آشنا شدم و در عملیات محرم در کنار هم بودیم.

وی با بیان اینکه علی آقا فردی بسیار متواضع بود، اخلاص و کار جهادی را دو ویژگی بارز ایشان دانست و تاکید کرد: شجاعت، ادب و متانت در برابر فرماندهان و سایر نیروها، خوش اخلاقی، خوش رویی و پای کار بودن از دیگر خصوصیات اخلاقی علی آقا بود.

همرزم علی خاوری با ابراز اینکه ایشان عاشق شهدا بود و همواره خادمی شهدا را می‌کرد، گفت: مهمترین دغدغه ایشان خدمت به اسلام و ولایت فقیه بود و همواره آرزوی شهادت می‌کرد.

وی با اشاره به مجاهدت‌های خالصانه علی خاوری در سوریه و جبهه مقاومت یادآور شد: اکثر رزمندگان و مدافعان حرم همدان در عملیات محرم شیمیایی شدند و ریه‌هایشان درگیر شد که علی آقا هم در این عملیات بود که درگیر شد و به سبب همین جراحات جنگی درد و رنج بسیاری را متحمل شد به طوری که وقتی در بیمارستان بستری بود به ملاقات ایشان رفتم گفت «دیگر تحمل ندارم خسته شدم دعا کن بروم» و سه روز بعد آسمانی شد.

درود خدا بر علی خاوری و همه مجاهدان فی سبیل الله

کد خبر 6096583